اخبار

قدمعلی سَرّامی، استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگرا یرانی در حوزه زبان و ادبیات فارسی، گفت: سعدی بیش از چند هزار بار از شاهنامه فردوسی متأثر شده است.

مقایسه جایگاه «شاهنامه» در ایران و تاجیکستانعلیرضا قیامتی با بیان این‌که شاهنامه در خون مردم تاجیکستان جریان دارد، آن را گمشده مردم ایران می‌خواند و معتقد است در ایران نیاز است هماهنگی و تعامل بیشتری انجام شود تا شاهنامه وارد زندگی مردم شود.

محمدجعفر یاحقی می‌گوید تاجیک‌ها فردوسی را بابای خود می‌دانند. او جایگزینی ارزش‌های وارداتی در ایران و دیدگاه برخی مبنی بر تعارض شاهنامه با معارف و اعتقادات دینی را عاملی بر دور شدن ایرانیان از شاهنامه می‌خواند.

رئیس‌جمهوری تاجیکستان، دستور داد به تعداد خانوارهای این کشور شاهنامه حکیم «ابوالقاسم فردوسی» منتشر شود و به طور رایگان در دسترس آنها قرار گیرد تا مردم هرچه بیشتر از تاریخ، فرهنگ و تمدن نیاکان خود مطلع شوند.

شاهنامه کتابی است که از زندگی حرف می‌زند؛ بنابراین هر چه در زندگی هست، در این کتاب هم هست، از جمله عشق. البته کلمه عشق در شاهنامه به معنایی که در غزل فارسی آمده، نیامده، به جایش «مهر» و «دلبستگی» و مرادف‌های آن به کار رفته.

شاهنامه بیان تاریخ ایران بر اساس اسناد خیلی قدیمی است و بخشی از عرفان ایرانی در آن دیده می‌شود.

رسولی، کتاب «ناسوخ» را با تکیه بر شاهنامه‌ فردوسی نوشته و معتقد است که تمام شاهنامه مبنای تاریخ است که وی با نوع نگاه خود به آن پرداخته و کتاب ناسوخ را نگارش کرده است.

جغرافیای شاهنامه، با وجود تحقیقاتی که تا کنون شده، هنوز ابهاماتی دارد.

زاگرس زند تأکید دارد بیت «توانا بود هرکه دانا بود» در همه نسخه‌ها و تصحیح‌های «شاهنامه» هست جز تصحیح «فریدون جنیدی» از «شاهنامه».

فریدون جنیدی بیت «توانا بود هرکه دانا بود/ به دانش دل پیر برنا بود» را بیت الحاقی شاهنامه می‌خواند؛ در حالی که فرزاد قائمی معتقد است این بیت الحاقی نیست و در همه نسخه‌های قدیمی شاهنامه وجود دارد.